Bij Van Dijk Art regelen ze alles wat kledingwinkels nodig hebben, behalve de kleding. Het bedrijf van Sem Delewi (35) voorziet verschillende merken onder meer van kledinghangers, etalagemateriaal, winkeltassen, rekwisieten en meubilair.
Bij Van Dijk Art regelen ze alles wat kledingwinkels nodig hebben, behalve de kleding. Het bedrijf van Sem Delewi (35) voorziet verschillende merken onder meer van kledinghangers, etalagemateriaal, winkeltassen, rekwisieten en meubilair.
„We produceren alles wat onze klanten nodig hebben om hun producten te verkopen en distribueren het desgewenst wereldwijd tot aan de deur”, zegt Delewi. Hij heeft vestigingen met voorraad in Amsterdam, Shanghai en Los Angeles. „Zo kunnen we makkelijk onze klanten over de hele wereld bedienen”, vertelt Delewi. „Omdat we onze producten op meerdere plekken opslaan, kunnen we heel snel schakelen als klanten plotseling meer artikelen nodig hebben.”
De productie vindt plaats in China. „We hebben geen eigen fabrieken. maar huren productieruimte in. Hierdoor zijn we vaak goedkoper dan de concurrenten en heel dynamisch”, legt de ondernemer uit. „In deze markt is dat een groot voordeel. Nu gratis plastic tassen bijvoorbeeld verboden worden, kunnen wij makkelijk overstappen op de productie van papieren tassen. We zitten nergens aan vast.”
Na zes jaar is Van Dijk Art een bekende speler in de markt met inmiddels meer dan veertig mensen in dienst. De eerste stappen in de hotelwereld, waar Van Dijk Art de inrichting levert, zijn inmiddels ook gezet. „Ik vertrouw mijn team in China volledig en ben daarom tegenwoordig iets minder met operations en wat meer met de grote lijnen bezig. Ik vlieg nog regelmatig naar China en de VS, maar niet meer elke maand zoals voorheen”, aldus Delewi.
Toch vindt hij het moeilijk om zaken los te laten, geeft hij lachend toe. Het internationale karakter van zijn bedrijf maakt dat ook lastig, vooral door de verschillende tijdzones. „Als ik ’s avonds op de bank zit, is de dag in Los Angeles net begonnen. Dan pak ik vaak toch even mijn laptop op schoot”, bekent hij. „En dan valt het in Nederland nog mee. In het buitenland is het nog veel moeilijk om te bepalen in welke tijdzone ik ga werken, vooral als ik er maar een paar dagen ben. In Los Angeles ga ik vaak al aan het einde van de middag slapen om daarna de zaken in China te kunnen afhandelen.”
